یکی از شیمی درمانی برای AML ، گروهی از داروها به نام HMA «عوامل هیپومتیلاته کننده» است که این سوئیچ متیلاسیون را مهار می کند تا مجدداً ژنهای مهارکننده تومور را برای کنترل سرطان خون مهار کند. بعضی داروها :آسپرین، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین، خطر خونریزی ادراری را افزایش می دهند. فراوانی عوامل خطر مهم عبارت بود از سابقه مثبت خانوادگی سرطان دهانه رحم(10%)، متوسط پایین سن ازدواج(4/16 سال)، میانگین بالای تعداد موارد حاملگی(6)، سن پایین در تولد اولین فرزند(6/18 سال) و مصرف طولانی مدت قرصهای پیشگیری از بارداری(9 سال). تأثیر مبارزه با سرطان بر سلامت روحی و روانی شما میتواند به اندازه تاثیرات فیزیکی مهم باشد. باروری و سلامت جنسی شما نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد و برخی از درمانهای سرطان حتی ممکن است منجر به یائسگی زودرس شود. هر بیماری که تحت درمان با شیمی درمانی قرار می گیرد در معرض خطر عفونت است. در درمان هدفمند از داروهایی استفاده میشود که آسیب پذیری سلولهای سرطانی را مورد هدف قرار میدهد. در شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلولهای لوسمی استفاده میشود. در یک مطالعه، افراد مبتلا به سرطان ریه سلول های غیر کوچک پیشرفته، که شروع به دریافت مراقبت های حمایتی پس از تشخیص نموده اند از کسانی که درمان هایی از قبیل شیمی درمانی و پرتو داشته اند عمر طولانی تری داشتند .کسانی که مراقبت های حمایتی دریافت کرده اند بهبود در خلق و خو و کیفیت زندگی خود را گزارش کرده اند.
نمونه برداری از مایع مغز نخاع و نمونه برداری از غدد لنفاوی نیز از روش های تشخیصی سرطان خون است. AML یا لوسمی میلوئیدی حاد دومین سرطان خون شایع در کودکان و یکی از شایعترین انواع سرطان خون در بزرگسالان است. برخی از افرادی که پیوند سلولهای بنیادی اهدایی دریافت کرده بودند، بعداً دچار عارضهای به نام بیماری پیوند در مقابل میزبان شدند که شامل بثورات پوستی، اسهال و استفراغ یا یرقان بود. مشکلات کمتر رایج دیگری در بین افرادی که با آنها صحبت کردیم رخ داد. نتایج یک مطالعه ملی نشان داد که ریزش مو حدود ۷۸ درصد از بیمارانی را که برای لوسمی شیمی درمانی دریافت کردهاند، تحت تاثیر قرار میدهد. سرطان خون شایعترین نوع سرطان در کودکان زیر 15 سال نیز هست و حدود 30 تا 35 درصد از سرطانهای کودکان از این نوع هستند. یکی دیگر از عوارض شایع درمان لوسمی آسیب به تولید تخمک یا اسپرم است که باعث ناباروری می شود. برخی سلول های زیادی تولید می کنند و برخی دیگر سلول های زیادی تولید نمی کنند. شیمی درمانی معمولاً نیاز به تزریق داروهای تزریقی جهت تخریب سلول های سرطانی دارد.
شیمی درمانی برای لوسمی به سلول های خونی آسیب می رساند. سلول های بدن شما به طور مداوم در حال مرگ و جایگزینی هستند . همانطور که درمان سرطان خون شما شروع به کار می کند، سلول های سرطانی شروع به از بین رفتن می کنند. در این نوع جراحی پزشک رحم را برمیدارد اما ساختار کناری رحم، واژن و غدد لنفاوی لگن را از بین نمیبرد. تعداد سلولهای خونی معمولاً از ۷ تا ۱۴ روز پس از شیمیدرمانی کمترین مقدار است، اما این میزان با داروهای مورد استفاده متفاوت است. سالمندان بالای 65 سال بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به این نوع سرطان خون هستند. لوسمی میلوئیدی مزمن یکی دیگر از انواع سرطان خون رایج در بزرگسالان است. در درمان بیولوژیکی یا ایمنی از روشهایی استفاده میکنند که به سیستم ایمنی بدن کمک میکند سلولهای سرطانی را تشخیص داده و به آنها حمله کند. این کار به پزشک اجازه میدهد تا مایع نخاعی را جمع کند و تشخیص دهد که سرطان به سیستم عصبی مرکزی رسیده است یا خیر.
همچنین بروز این علائم میتواند ناشی از بیماری دیگری باشد. این نوع نیز معمولاً پیشرفت بسیار کندی دارد و برخی از افراد مبتلا تازمانیکه آزمایش خون ندهند متوجه ابتلا به CML نمیشوند. متاسفانه گاهی افراد بهخاطر عدم آشنایی، متوجه علائم اولیه سرطان خون در خود نمیشوند و بهموقع برای درمان مراجعه نمیکنند. از علائم شایع سرطان کبد در این مرحله میتوان به دردهای شکمی و تورم اشاره کرد. BACH1 می تواند مکانیسم هایی را ایجاد کند که متاستاز را تقویت می کنند، یکی از آنها باعث می شود که سلول های سرطانی از گلوکز خون دریافت کنند و آن را به سوخت تبدیل کنند. سرطان خون یا لوسمی نوعی از سرطان مغز استخوان است. مغز سالم یا از خود فرد (تحت عنوان پیوند اتولوگ) یا از یک اهدا کننده (به نام پیوند آلوگرافت) گرفته میشود. تشعشع را میتوان در یک ناحیه خاص یا به کل بدن اعمال کرد. برخی از آنها واکنشهای آلرژیک یا سایر انواع واکنشهای نامطلوب به داروهای خاص داشتند، مانند: درمانهای بیولوژیکی، داروهای ضد بیماری، درمان با ایمونوگلوبولین، رقیقکنندههای خون و یک ماده نگهدارنده که قبل از انجماد به سلولهای بنیادی برداشتشده اضافه شده بود. این التهاب معمولاً بافتهای ظریفتری مانند بافتهای دهان و سایر غشاهای مخاطی را هدف قرار میدهد.